Thine Sar Oak

မြိုစွန်တနေရာ အဝေးပြေးလမ်းမကြီး အနောက် ဖက် ပျံကျဈေးလေးက ရောင်းသူဝယ်သူ အသံပေါင်စုံနဲ့ ဆူညံနေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း မိန်းမကို ဈေးခင်းပေးပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ နုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ ” မချို ငါပြန်ပြီ နေ့လည်ကျမှ လာတော့မယ် “ ” အင်းပါ ကိုမောင်ခြိမ့် … အိမ်ရောက်ရင် ကလေးသေချာကြည့်နော် “ ကျုပ်မိန်းမ မချိုကလည်း ရောင်းမယ့်ပန်းတွေ ရေဝတ်အုပ်ရင်း ပြန်နုတ်ဆက်နေတာပါ။ဟုတ်တယ် ကျုပ်နာမည် မောင်ခြိမ့်ဗျ။ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေရတဲ့ ဘဒွေးက ပေးထားတာ။မိဘတွေက ကျုပ်ကလေးဘဝထဲက ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးသွားတော့ မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ဘဒွေးကပဲ လေးတန်းထိ ကျောင်းထားပေးပြီး တောင်ယာဝင်လုပ်ခိုင်းတာ။ကျုပ်က အပင်ပန်းခံနိုင်ပေမယ့် တောင်ယာအလုပ်ကျ ဝါသနာမပါဘူးဗျ။ဒါနဲ့ လူပျိုပေါက်ရောက်တော့ ဘဒွေးက ဆိုက္ကား တစ်စင်းဝယ်ပေးပြီး ဒီဈေးလေးထဲ ဂိတ်ထိုးခိုင်းတော့တာပဲ။ကျုပ်ဆိုက်ကားနင်းတော့ ၃နှစ်လောက်ကျ ဘဒွေးလဲဆုံးရော။ကျုပ်အိမ်ထောင် မကျခင်ကတည်းက မြှာပွေတယ်ခေါ်မလား ဂေါ်စွံတယ်ခေါ်မလားပဲ။ပန်းရံသမကနေစပြီး ဆရာဝန်ကတော်တွေထိ ညီမ မမ အဒေါ်အရွယ်တွေ အကုန်လိုးဖူးတယ်။ကြွားတာတော့ မဟုတ်ဖူး ခုထိကို ကျုပ်တို့နေတဲ့ ရပ်ကွက်ထဲမှာ ကျုပ်မိန်းမ မသိအော ကျုပ်မိန်းမ မချိုနဲ့ ဒီဈေးမှာပဲ စတွေ့ကြတာ။သူက...

ညက ကိုနေအမူးလွန်ပြီး သူ့ချစ်သူနွယ်ဆိုသော ကောင်မလေးမှတ်ပြီး အတင်းဖက်အတင်းချုပ်လိုးခဲ့တာအတွက် စိတ်ထဲမှာတော့ မတင်မကျ ဒီကောင်လေးနိုးလာတဲ့အခါ စကားတောက်ကြည့်မယ်ဟု တွေးနေတုန်း ကိုနေက ထမင်းစားစားပွဲမှာ လာထိုင်တယ် ခေါင်းကို သူ့ဘာသာနှိပ်နေပြီး အရက်နာကျ ခေါင်းကိုက်နေပုံပေါ်တယ် ဒေါ်သန်းဌေး သံပုရာရည်တစ်ခွက်အမြန်ဖျော်ပြီး “” သား ကိုနေသံပုရာရည်လေး သောက်လိုက် သား ညကဘယ်လောက်တောင်သောက်ခဲ့လဲဒီခလေး ” ကိုနေလည်း သံပုရာရည်ကို သောက်ရင်း ခေါင်းကုတ်စဉ်းစားနေတယ် “” အန်တီဌေးသားကို အောင်အောင်လိုက်ပို့တာလား အောင်အောင် အလုပ်သွားပြီလား”” တဲ့ဒေါ်သန်းဌေး စိတ်ထဲပေါ့သွားတယ်အင်းဒီခလေးညက ကိစ္စဘာမှသိပုံမရအိမ်ခန်းထဲက ကိစ္စလည်း သိပုံမရ “”သားကို အန်တီကိုယ်တိုင် အခန်းထဲထိ တွဲပို့ပြီး ခြင်ထောင်ပါထောင်ပေးခဲ့တာ” ” ကိုနေအံသြဟန်နဲ့ “ဟုတ်လား အဲ့လောက်တောင်မူးသွားတာလား”” ဒါနဲ့သားဘာလို့အဲ့လောက်သောက်ရတာလဲဆိုပြီးစကားကိုဆက်ပေးတယ်ကိုနေလည်း “” သားချစ်သူက သားကိုအဆက်ဖြတ်သွားလို့စိတ်ညစ်ပြီးသောက်မိတာပါ သူနဲ့သားအတော်တွဲခဲ့တာ ဘာအကြောင်းပြချက်မှမရှိဘဲ ဖြတ်သွားတာ အာ့ကြောင့် ခံပြင်းတာရယ်ဝမ်းနည်းတာရယ်ကြောင့်ပါ ” ဒေါ်သန်းဌေးလည်း သူ့တူကို မိန်းမတွေနဲ့ပတ...

  အား ပြွတ် ဗြစ် ဗြစ် ကျွတ် ကျွတ် ”ကေသီသည်ပက်လက်လှန်ထားသော ကျော်အောင်အပေါ်သို့ တက်ခွ ၍ ကျော်အောင်၏ ရင်ဘတ်ကို လက်ထောက်လျက်ကုန်း၍သူမဖင် ကြီးကို ပင့်ပင့်၍ဆောင့်ချကာ တက်လိုးနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကေသီက အပေါ်က တက်ခွလျက်စိတ်ကြိုက်လိုးပေးနေသော်လည်း ညီးတွား ရေရွတ်နေရသူမှာလည်း ကေသီဖြစ်နေလေသည်။ ကေသီသည် တင်ပါး အစုံကို မြှောက်ကာကြွကာဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေရင်း စောက်ပတ်အတွင်းလီးက ချက်ကောင်းထိမိသောအခါ အားရကျေနပ်စွာခေါင်းကို မော့လျက်ပါးစပ်လေးဟကာ ညီးတွားမိခြင်းပင်ဖြစ်လေသည်။ အရည် ရွှမ်းသော စောက်ပတ်ဖြစ်သည့်အတိုင်း ကေသီ့စောက်ပတ်မှယိုစီး ကျလာသော စောက်ရည်များသည် ကျော်အောင်၏ဆီးခုံပေါ်ဝယ် အိုင် ထွန်းနေလေပြီ။ ” အား အင့် ကျွတ် ကျွတ် အား ဟီး ဟီး ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေး ရယ် ” အခုတော့ ကေသီသည်ဖင်ကိုမြှောက်၍မ၍ မလိုးတော့ဘဲ ကျော်အောင်၏ လီးတဆုံးဝင်အောင် ထိုင်ချလျက် အပြင်သို့နိမ့်ဆင်းလာသော သူမသား အိမ်ခေါင်းနှင့် ကျော်အောင်၏လီးထိပ်ကပ်ပွတ်ခါ အလွန်တရာကောင်းမွန်လှသော လောကအရသာကို အပြည့်အဝခံစားနေလေသည်။ ထို့ကြောင့် စောက်ပတ်ဖြင့်လိုးဆောင့်ခြင်းမပြုတော့ဘဲ လုံးဝန်းတင်းကား နေသော သူမ၏တင်ပါးကြီးကို လှုပ်၍အတင်းကပ်ပွတ်ပေးနေလေသည်။ သားအိမ်...

အ့ ကိုမင်း လုပ်တော့ကွာ တုံမနေတက်တော့ဘူး” ”အိတုံ ခံချင်နေပြီလား” ”အင်း” ”မကြားရဘူး ပြန်ပြော” ”ခံချင်နေပြီကိုမင်းရယ် ဟင့် အဟင့်” ”အဲ့ဒါဆို ကို့ကို စုပ်ပေးပါဦး” အိတုံလဲ လှဲနေရာမှအသာထကာ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲအသာထည့်လိုက်ရင်း စုပ်ပေးနေသည်။နွေးထွေးတဲ့ အာငွေ့ စုပ်ချက်တွေကြောင့် သူ့လီးက သန်မာသထက်သန်မာလာသည်။သူလဲ အိတုံပါးစပ်ထဲမှ လီးကို အသာထုတ်ကာ အိတုံကို ပက်လက်လှဲလိုက်ကာပေါင်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာ အဖုတ်ဝတွင် လီးကိုတေ့လိုက်ရာ ”ကိုမင်း ဖြေးဖြေးနော်။ကိုမင်း ဟာကြီးက အကြီးကြီး တုံ့ဟာလေး ကွဲသွားလိမ့်မယ်”စိုးရိမ်စွာသတိပေးလေသည်။ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်သည်။ သူ့လီးက ဆေးမထိုး ဆေးမစားပဲ တော်တော်ကြီးသည်။သူလူပျိုပေါက်ဘဝနှင့် လူပျိုဘဝက သူငယ်ချင်းများနှင့် လီးကြီးအောင် လေစုပ်ခွက်နှင့်ဆွဲဖူးသည်။အလုပ်ဝင်တော့ နေရာစုံလျောက်သွားရသဖြင့် လူစုံနှင့်တွေ့ကာ ဆေးနည်းကောင်းများကိုတွေ့ပြီး သဘာဝဆေးကောင်းများနှင့်ကြီးလာရသည်လို့ပြောလို့ရမည်။သူနဲ့လုပ်ဖူးသည့်မိန်းကလေးတိုင်း သူ့ကို စွဲလန်းသွားတက်တာများသည်။ဒါကိုတော့ လူပျိုဘဝမှာဂုဏ်ယူမိပေမယ့် အိမ်ထောင်ကျသည့်နောက်ပိုင်း မိန်းကလေးတွေနှင့်ကင်းအောင်ရှောင်သည်။အိမ်ထောင်ရေးအထိခိုက်မခံနိုင်သောကြော...

“ဖြိူး” “စားလေ…ရော့” စားပွဲပေါ် ရှိ ပန်းကန်ထဲက ဘူးသီးကျော်တစ်ခုကို ကောက်ယူပြီး ဖြိုးဆိုတဲ့ ချစ်သူလေးကို ဖိုးကျော်က ခွံ့ကြွေးလိုက်သည်။ ဖြိုးကို ဖိုးကျော် မြတ်မြတ်နိုးနိုးကို ချစ်ရှာသည်။ ချစ်သူသက်တမ်း(၂)နှစ် အတွင်းမှာ လက်ကိုင်ရုံ ပါးလေးနမ်းရုံကလွဲပြီး ကျန်တာဘာမှ မလုပ်ပေ။ ချစ်ရသောဖြိုးကို ဖိုးကျော် တန်ဖိုးထားသည်။ ဒါကြောင့်မို့လည်း ဆင်ဆင်ချင်ချင်နေသည်။ အခွင့်အရေးတွေရှိပေမယ့် မယူခဲ့တာ ဖိုးကျော်ရဲ့ ဖြိုးအပေါ်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းသည်သာ။ ဘူးသီးကြော်ခွံ့ကြွေးနေတဲ့ မောင့်ကိုကြည့်ရင်း ရင်ထဲမှာအချစ်တွေပြည့်နေသည်။ ဒီလိုဂရုတစိုက် ရှိတဲ့သူမို့လည်း ဖြိုးကို သူပစ်သွားမှာကြောက်သည်။ အခွင့်အရေးမယူတတ်သောသူမို့လည်း မောင့်ကို လေးစားမိသည်။ (အခွင့်အရေး ယူခဲ့မယ်ဆိုရင်လည်း ပေးဖို့အသင့်ပါမောင်ရယ်)။ “အန်တီ” “ကျွန်တော်တို့ ဘယ်လောက်ကျလဲခင်ဗျ” “ဘူးသီးကြော်တစ်ပွဲတည်းဆိုတော့…ငါးရာပဲကျပါတယ်ကွယ်” ဖိုးကျော် ငါးရာတစ်ရွက် ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ ပိုက်ဆံရှင်းပေးပြီးသည်နှင့် ကားတံခါးကို ဖြိုးဝင်ထိုင်ဖို့ အသင့်ဖြစ်အောင် ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ “မောင့်ရဲ့ ဒီလို ဂရုတစိုက်ရှိမှုတွေကြောင့် ဖြိုး စိတ်ချမ်းသာရပါတယ် မောင်ရယ်”လို့ ရင်ထဲမှာ တိုးတိုးလေးပ...